In 1934 begon men in Duitsland, bij HwA met de ontwikkeling van standaard vrachtauto's, de Einheits- Lastkraftwagen, ook wel Einheits-Diesel genoemd. Het idee was om lichte standaard vrachtauto's te ontwikkelen, voorzien van twee, drie of vier assen, welke een lading van resp. 1.5, 2.5 en 4 ton konden vervoeren. Uiteindelijk werd alleen het model voorzien van drie assen (6x6), die een lading van 2,5 ton kon vervoeren in serie productie gemaakt. Het model met twee assen (4x4) is nooit gebouwd en van het model met vier assen (8x8), zijn alleen vier protypes gebouwd. Deze vier (8x8) mittlere Lastkraftwagen zijn later wel omgebouwd tot amfibie vrachtauto's. Officieel is de benaming van de lichte 6x6 terrein vrachtauto: Leichter geländegängiger Lastkraftwagen, in het dagelijks gebruik: Einheits Diesel of Einheits Lkw. De Einheits-Diesel is in opdracht van het Duitse "Oberkommandos des Heers" ontwikkeld, waarbij vrachtwagen fabricant Henschell de algemene leiding kreeg over de ontwikkeling. De tachtig PK, watergekoelde zes cilinder motor werd door een combinatie van MAN, Henschel en Humboldt-Deutzmotoren AG ontwikkeld. De serie productie van de 6x6 lichte terrein vrachtauto starte in 1937 en werd in 1940 gestopt, het exacte aantal geleverde vrachtauto's is onbekend. Bij benadering, gaat men uit van 12.000 tot 14.300 stuks. Ondanks het feit dat deze vrachtauto werd vervaardigd bij negen verschillende fabrikanten, zijn alle geleverde Leichter geländegängiger Lastkraftwagen 100% identiek aan elkaar, alleen aan het serie nummer kan je terug herleiden waar deze is gebouwd. Het was een echte 6x6 lichte vrachtwagen, voorzien van vier versnellingen met een hoge gearing voor op de weg en een lage gearing voor in het terrein. De wielaandrijving was al naar wat wenselijk was om te schakelen van een onafhankelijke wiel aandrijving naar een vaste wiel aandrijving, om zodoende over maximaal koppel (vermogen) te beschikken als dat echt nodig was. De 6x6 lichte terrein vrachtauto was voorzien van enkel luchtsbanden en performde daardoor uitstekend in het open terrein. Daarmee was het de beste vrachtauto waarover de Duitse Wehrmacht beschikte, geschikt voor op de weg en in het open terrein, betrouwbaar en duurzaam. Nadeel was dat, ondanks dat de techniek simpel was, de reparaties veel tijd kosten en nog belangrijker het maximale laadgewicht was met 2500 kilo aan de lage kant. Een gevolg daarvan weer was dat de lichte vrachtauto's over-beladen werden en daardoor onnodig pech kregen. Ondanks de vele varianten, was het aanpassen van de laadbak, om hem geschikter te maken voor goederentransport niet eenvoudig en eigenlijk was de standaard laadbak ook niet echt geschikt voor goederen vervoer. Dit waren dan ook de voornaamste redenen om in 1940 met de productie te stoppen.
 

Eigenlijk kan je beter spreken van een standaard 6x6 licht vrachtwagen chassis (Einheitsfahrgestell für l. Lkw) dan van een standaard 6x6 vrachtauto (de Einheits-Lastkraftwagen). Er zijn immers op basis van hetzelfde standaard chassis circa 25 varianten vrachtauto's gebouwd bij negen verschillende fabrikanten en van een aantal varianten zijn er ook nog eens verschillende uitvoeringen gebouwd. Alleen het standaard model, voorzien van een stalen laadbak en een stalen open en/of gesloten cabine wordt aangeduid als leichter geländegängiger Lastkraftwagen, Einheits-Lkw, Einheits Diesel of afgekort le. gl. Lkw. Alle overige modellen hebben een andere, unieke benaming.
 

Foto 1. en 2. Deze Duitse Leichter geländegängiger Lastkraftwagen is te zien in het Wehrtechnische Studiensammlung in Koblenz (D). Deze Einheits Diesel is in 1938, in Berlijn geproduceerd bij Daimler Benz. Het voertuig verkeert in een uitstekende, rijdende, staat. Nadere informatie over de herkomst ontbreekt.