Eerst even een korte uitleg over de Tank Cruisers, dit zijn tanks die worden ingezet bij de Britse, Franse en Russische Cavalerie.
Over het algemeen kan je stellen dat het karakter van de cavalerie tanks op snelheid en wendbaarheid is. Om daaraan te kunnen voldoen was de opzet het gewicht / motorvermogen in een goede balans te hebben. Dit resulteerde in gewichtsbesparing door een lichter zeg maar dunner bepantsering en of een motor met meer vermogen. Een ander verhaal is de bewapening en type granaten, dit wordt afgestemd op de situatie waarin de tank wordt geacht te opereren. Cavalerie tanks worden primair ingezet voor snelle aanvalsacties, gevolgd door de infanterie en andere ondersteunende eenheden zoals artillerie en antitankeenheden. Deze filosofie over de inzet en gebruik is tijdens de oorlog bijgesteld door allerlei ontwikkelingen, infanterie en cavalerie tanks werden "all-round" inzetbare medium tanks die de basis vormden voor diverse wapen systemen.

In tijd gezien, in 1936 verscheen er in Groot-Brittannië de eerste Tank Cruiser Mark I (A9) gevolgd door een groot aantal tussen modellen en net na de oorlog verschijnt de laatste Tank Cruiser, de Centurion I (A41). De Britse Tank Cruisers vormden in de jaren 1943 en 1944 de ruggengraat van het Britse leger. In 1943 waren de Tank Cruisers van het type Churchill, uitgerust de met de Rolls-Royce Meteor motoren het sterkst vertegenwoordigd. De Churchill tanks worden opgevolgd door het interim model de Centaur.
Door gebrek aan goede motoren verschijnt er het interim model, de Centaur in eerste instantie uitgerust met een Nuffield motor. Vervolgens verschijnt er een korte tijd later de Centaur met een Rolls-Royce Liberty motor, alleen het motor vermogen was nog steeds onder de maat. In het oorspronkelijke eerste ontwerp is de tank uitgerust met een V12 Rolls-Royce Meteor motor. Pas twee jaar later, in juni 1944, word deze pas in operationeel gebruik genomen. Deze laatst gebouwde uitvoering krijgt de benaming Cromwell.
De Cromwell was de wendbaarste tank van zijn tijd, was redelijk snel, maar liep qua bewapening en bepantsering eigenlijk twee jaar achter de ontwikkelingen aan.

Van van de Britse Tank Cruisers, de Mark VII, zijn er acht verschillende Cromwell uitvoeringen gebouwd.
 

Van de Britse Tank Cruisers heeft alleen de Centaur Mark IV, "close support tank" deelgenomen aan D-Day. Na D-Day zijn in Noord-Europa de overige uitvoeringen van de Cromwell Tank Cruiser in gebruik genomen. Het Britse 7th Armoured Division beschikte als enige over een tank divisie die geheel was opgebouwd uit Cromwell tanks. Bij de overige Britse Armoured Divisions werd de Cromwell tank alleen ingezet in de Armoured Reconnaissance Regiments. Ook het Poolse 1st Polish Armoured Division en de Czech Armoured Brigade, hadden naast andere tanks de Cromwell tanks in gebruik.
De Cromwell tank is vergelijkbaar qua inzet met de Amerikaanse Sherman medium tank, welke ook was uitgerust met een 75 mm kanon. De Cromwell tank was snel en zeer wendbaar, maar vergde meer onderhoud dan de Sherman tank en zou bij een rechtstreeks duel het zeker moeten afleggen tegen de Duitse medium en heavy tanks.
 

Na de Duitse Blitzkrieg in Polen, Nederland, België en Frankrijk vluchten vele Poolse militairen naar Groot-Brittannië. Ook zijn er een aantal Poolse militairen uit Noorwegen en Frankrijk naar Groot-Brittannië gevlucht. In Schotland is hun basis en zij maken dan deel uit van het Poolse 1st Corps onder leiding van Wladyslaw Sikorski.
Op 17 februari 1942 wordt er een officieel Pools leger gevormd en deze staat onder de leiding van General Maczek. Dit is het 1st Polish Armoured Division (= 1-sza Polska Dywizja Pancerna), daarna wordt een tweede Pools divisie opgericht die later in Noord-Afrika en Italië aan Britse zijde tegen de Duitsers vecht. Naast deze twee divisies is er ook een divisie die in de Oekraïne word opgericht en aan de zijde van het Rode Leger tegen de Duitsers vecht aan het Oostfront. Tijdens D-Day zijn zij niet van de partij, op 1 augustus 1944 word het Poolse 1st Armoured Divsion ontscheept in Arromanches in Normandië. Zij komen in Normandië onder het bevel te staan van het Canadese leger en vechten moedig en zeer succesvol tegen de Duitsers bij Caen (Operation Totalize) en in augustus 1944 weten zij bij Mont Ormel de Zak van Falaise te sluiten. Na deze grote Duitse nederlaag is vanaf 25 augustus 1944 de weg vrij voor de opmars naar België en Nederland. Op 15 september 1944 gaan zijn nabij Hulst de Belgisch-Nederlandse grens over. Daarbij geven zij ondersteuning aan het Canadese leger en bevrijden zelf Breda, na een gedeeltelijke omsingeling, Vervolgens geven zij ondersteuning aan de door Britten georganiseerde operatie Market Garden. Deze operatie loopt op een mislukking uit onder anderen doordat de Geallieerde parachutisten veel te ver, voor de ondersteuning van artillerie en de cavalerie worden gedropt. Ondanks dat de Poolse parachutisten met zware verliezen een vrije aftocht voor een aantal ingesloten Britse militairen weten te bewerkstellen, krijgen zij van de Britten de schuld van het mislukken van deze operatie. Een Poolse officier waarschuwde vooraf al voor het mislukken van deze operatie en moest onder druk van de Britten zijn functie opgeven. Pas 60 jaar later zijn deze Polen door de Nederlandse regering in ere hersteld en onderscheiden. Vanaf eind 1944 trekken zij Duitsland en op 1 mei 1944 geven de daar gelegerde Duitse troepen zich over in Wilhelmshaven aan het Poolse leger. Vervolgens blijft het Poolse leger corps in Duitsland tot in 1947, waarna het wordt ontbonden. Op een enkeling na kunnen de Polen niet veilig terug naar het door het Rode Leger bezette Polen. Vele gaan terug naar Groot-Brittannië en België. Aanvullend deze M16 half-track draagt de leger markings van het Poolse 1st Light AA Regiment (1 Pulk Artylerii Przeciwpancernej) dat onder de leiding stond van Major Bertold Berendt. Dit regiment was ingedeeld bij de artillery van het Poolse 1st Armoured Division.