Tijdens WW II zijn de half track of half-rups in het algemeen gebruikt omdat het aanmerkelijk goedkoper was dan een vol-rups systeem en toch een goede eigenschappen had in het terrein. Na de Sherman tanks zijn de Amerikaanse half-tracks de meest gebouwde en in de strijd toegepaste voertuigen tijdens WW II.
De totale productie in Amerika vond plaats bij vier bedrijven; White Motor Company, Autocar Company, Diamond T Motor Car Company en International Harvester Company. Inclusief alle varianten zijn er in totaal meer dan 40.000 stuks gebouwd en in gebruik geweest bij vrijwel alle Geallieerde bondgenoten. Kort samengevat zijn de belangrijkste uitvoeringen: de M2 en M2A1, de M3 en de M3A1, de mortar carriers M4, M4A1 en M21 en tenslotte de anti-aircraft quad carrier; de M16 half-track.

De M16 half-track heeft de bijnaam "Quad" en is gebaseerd op  een M3 half-track. Het is vrijwel identieke aan het model M17 dat is gebaseerd op een M5 half-track. Deze Quad werd primair ingezet voor luchtverdedigingstaken, maar door de afwezigheid van de Duitse Luftwaffe werd hij ook gebruikt voor ondersteuning van de infanterie. De M16 half-track heeft o.a. dienst gedaan tijdens de Slag om de Ardennen, bij het Amerikaanse 489th AAA Battalion nabij Bastogne.
Gebouwd in Amerika door de firma White zijn er in totaal 2877 stuks M16 half-tracks geproduceerd in 1943-1944. Daarnaast zijn er 628 stuks gemaakt op basis van daartoe aangepaste MGMC M13's en zijn er 109 stuks gemaakt op basis van daartoe aangepaste twin 20 mm GMC's, model T10E1. De M13 was gebaseerd op de half-track personnel carrier M3, waarop de M33 Maxson kanonhouder werd geplaatst, zoals in de MGMC M14. De M13 werd eigenlijk ontwikkeld nog voor M14, en de M3 was het voertuig dat werd gebruikt om de M33 Maxson kanonhouder te testen, maar de eerste M14 werd een maand eerder dan de M13 goedgekeurd voor het leger.
Het model T10E1 werd bewapend met twee Oerlikon 20 mm kanonnen, echter met de daarop al aangepaste Maxson bevestiging, is deze ook geschikt voor het plaatsen van vier stuks .50cal MG's. Uiteindelijk is bij alle voertuigen het 20 mm kanon vervangen door de .50 Quad. Over de tracks kunnen we vermelden dat deze door de firma Goodrich zijn ontworpen en van rubber zijn gemaakt en verstevigd zijn door staalkabels. Indien het rubber scheurt kan de staalkabel nat worden en gaan doorroesten. Dit laatste is nogal eens het geval bij de half-tracks die vandaag de dag nog te zien zijn.

Bewapening:
Het antiluchtdoelgeschut, bestaat uit een viertal M2 gesynchroniseerde .50 Browning HB machine geweren. De bevestiging van het geschut was van het type M45 Maxson en het kan naar alle zijden toe draaien, op voorwaarde de zijborden op de laadbak naar beneden waren gedaan. Met neergeklapte zijborden kon het ook horizontaal vuren. Het geheel kan middels een elektrische aandrijving ronddraaien.
De M45D bevestiging heeft een platform aan de achterzijde waarop twee soldaten konden zitten.
Een in het veld ontwikkelde en niet officiële variant is de M-16B, ontwikkeld tijdens WWII door de Anti-Aircraft eenheden van het Amerikaanse 1st Army. Zij waren minder tevreden over de op een grote aanhangwagen geplaatste Quad, M51. Deze eenheden, waaronder het 49th AAA Brigade, uitgerust met M3 half-tracks, verplaatsten de Quad van hun M51 aanhangwagens naar de M3 half-tracks. Ondanks dit niet officieel toegestaan was, bleek de aangepaste M3 half-track zeer waardevol in het 1st Army tijdens hun veldtocht in Europa.
 

• M16 MGMC Multiple Gun Motor Carriages
• Multiple Gun Motor Carriage (MGMC), half-track, M16
• M16 Quad
• M-16 Gun Motor Carriage, half-track

• M-16 MGMC: gebouwd door White, gebaseerd op een M3 half-track.
• M-16B MGMC: een M3 half-track welke door de troepen in het veld is aangepast en uitgerust met een Quad afkomstig van M51 aanhangers.
• M-17 MGMC: gebouwd door International Harvester, gebaseerd op een M5 half-track.

• M16A1 MGMC: Tijdens de Koreaanse oorlog is de standaard M3 Personnel Carrier, aangepast door het verwijderen van de banken achterin en het monteren van een Maxson M45F kanonhouder.
  De M45F kanonhouder wordt gekenmerkt door de grote beschermschilden aan beide kanten van het onderstel bij de machinegeweren. Deze schilden moesten de soldaten die het kanon bedienden beschermen. Bij de standaard M-16's ontbreken de beschermschilden op de kanonhouder.
  Een tweede kenmerk is dat er geen neerlaatbare zijkanten op de bak zitten, door deze hoge en vaste zijkanten was nog een andere aanpassing nodig, de adapter ring.
  De Quad was in staat horizontaal en aan alle zijde te vuren doordat bij deze kanonhouder ook de speciale 15 cm adapter ring is geplaatst. Ook werden deze voertuigen uitgerust met een intercomsysteem voor communicatie tussen de commandant van het voertuig en de schutters. Daarnaast was er een veldtelefoon bevestigd aan de achterzijde van het voertuig.
  419 stuks M16s zijn omgebouwd tot een standaard M16A1 met de M45F kanonbevestiging.
• M16A2 MGMC: Een M16A1 MGMC gebaseerd op de M16 maar met een extra deur aan de achterzijde van de bak. Bij ombouw van bestaande M-16's, was het noodzakelijk om de bestaande M45D kanon houder op de M-16 te vervangen door een M45F kanon houder.

Na de Duitse Blitzkrieg in Polen, Nederland, België en Frankrijk vluchten vele Poolse militairen naar Groot Brittannië. Ook zijn er een aantal Poolse militairen uit Noorwegen en Frankrijk naar Groot Brittannië gevlucht. In Schotland is hun basis en zij maken dan deel uit van het Poolse 1st Corps onder leiding van Wladyslaw Sikorski.
Op 17 februari 1942 word er een officieel Pools leger gevormd en deze staat onder de leiding van General Maczek. Dit is het 1st Polish Armoured Division (= 1-sza Polska Dywizja Pancerna), daarna word een tweede Pools divisie opgericht die later in Noord-Afrika en Italië aan Britse zijde tegen de Duitsers vecht. Naast deze twee divisies is er ook een divisie die in de Oekraïne word opgericht en aan de zijde van het Rode Leger tegen de Duitsers vecht aan het Oostfront. Tijdens D-Day zijn zij niet van de partij, op 1 augustus 1944 word het Poolse 1st Armored Divsion ontscheept in Arromanches in Normandië. Zij komen in Normandië onder het bevel te staan van het Canadese leger en vechten moedig en zeer succesvol tegen de Duitsers bij Caen (Operation Totalize) en in augustus 1944 weten zij bij Mont Ormel de Zak van Falaise te sluiten. Na deze grote Duitse nederlaag is vanaf 25 augustus 1944 de weg vrij voor de opmars naar België en Nederland. Op 15 september 1944 gaan zijn nabij Hulst de Belgisch-Nederlandse grens over. Daarbij geven zij ondersteuning aan het Canadese leger en bevrijden zelf Breda, na een gedeeltelijke omsingeling, Vervolgens geven zij ondersteuning aan de door Britten georganiseerde operatie Market Garden. Deze operatie loopt op een mislukking uit onder anderen doordat de Geallieerde parachutisten veel te ver, voor de ondersteuning van artillerie en de cavalerie uit, worden gedropt. Ondanks dat de Poolse parachutisten met zware verliezen een vrije aftocht voor een aantal ingesloten Britse militairen weten te bewerkstellen, krijgen zij van de Britten de schuld van het mislukken van deze operatie. Een Poolse officier waarschuwde vooraf al voor het mislukken van deze operatie en moest onder druk van de Britten zijn functie opgeven. Pas 60 jaar later zijn deze Polen door de Nederlandse  regering in ere hersteld en onderscheiden. Vanaf eind 1944 trekken zij Duitsland en op 1 mei 1944 geven de daar gelegerde Duitse troepen zich over in Wilhelmshaven aan het Poolse leger. Vervolgens blijft het Poolse leger corps in Duitsland tot in 1947, waarna het wordt ontbonden. Op een enkeling na kunnen de Polen niet veilig terug naar het door het Rode Leger bezette Polen. Vele gaan terug naar Groot-Brittannië en België. Aanvullend deze M16 half-track draagt de leger markings van het Poolse 1st Light AA Regiment (1 Pulk Artylerii Przeciwpancernej) dat onder de leiding stond van Major Bertold Berendt. Dit regiment was ingedeeld bij de artillery van het Poolse 1st Armored Division.