De SU-76 (Samokhodnaya Ustanovka 76) is een lichte artillerie tank die vanaf 1942 tot na de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt in de Sovjet-Unie. De SU-76 is gebaseerd op een verlengd chassis van de T-70 tank is bewapend met de ZIS-3 mod. 76 mm kanon. Het is ontwikkeld onder leiding van de Russische tank ingenieur S.A. Ginzburg (1900 - 1943). Het ontwerp van de SU-76 begon in juni 1942, toen het Staatsverdedigingscomité (GKO) opdracht gaf tot de bouw van zelfrijdende infanterie kanonnen: de ZIS-3 76 mm veldkanon en de M-30 122 mm houwitser. Op 2 december 1942, gaf de GKO opdracht om de SU-76 (fabrieksaanduiding SU-12) in gebruik te nemen. In maart 1943 werd de productie a.g.v. ernstige mechanische problemen opgeschort. In Kirov waren er toen al in totaal 560 stuks gebouwd! Als hoofdschuldige werd ingenieur S.A. Ginzburg overgeplaatst naar het front, bij de pantser herstel troepen van de 32e tankbrigade, onderdeel van de 29ste tankkorps. Hij overleed aan het front, op het moment dat Stalin hem weer wou terug halen voor het vervullen van zijn oude functie.
In juli 1943, verscheen de opvolger SU-15, dit was een resultaat van een wedstrijd van het Volkscommissariaat. De SU-15 beschikte over dezelfde motoren als de T-70 lichte tank: twee GAZ-202-motoren die in serie de hoofdas aandreven. Ook kreeg het een verbeterde versnellingsbak en een andere aandrijving voor de assen van de tracks.
Het testen van de nieuwe SU-15 vonden plaats op het oefenterrein van Gorokhovets in jui 1943. De SU-15 moest lichter zijn dan de SU-12; dit wat werd gedaan door het gepantserde dak van de tank te verwijderen. Dit loste ventilatie problemen op en het vergemakkelijkte het in- en uitstappen en het onderhoud van het kanon. In juli 1943 werd de SU-15 onder de naam SU-76M in gebruik genomen.
Vervolgens werd de SU-76M ook in andere fabrieken in Mytishchi bij Moskou en in Gorky en als gevolg daarvan werden 13.732 SU-76M's gebouwd. Onder leiding van ir. N.A. Astrov, werd er sinds de herfst van In 1943 gewerkt aan het verbeteren van de SPG. De massaproductie van de SU-76M stopte in oktober 1945.
De SU-76M is eigenlijk een alles kunner voor de ondersteuning van de infanterie en als tank destroyer werd hij ingezet.
 

 
1.2 Operationeel gebruik:

Door zijn vrij eenvoudige constructie en multifunctionele gevechtsrol was het zeer popular en was het de op een na, meest geproduceerde Sovjet tank uit de Tweede Wereldoorlog.
De eerste vijfentwintig SU-76's werden in januari 1943 vervaardigd en geleverd aan het trainingscentrum voor de artillerie. Twee artillerieregimenten (1433e en 1434e) werden naar het Volchovfront gestuurd om de Duitse belegering van Leningrad te stoppen. In maart 1943 volgden nog twee regimenten: het 1485e en het 1487e, die deelnamen aan veldslagen elders aan het westelijk front in de Sovjet-Unie.
Al na tien dagen militaire acties waren de meeste SU-76's buiten gebruik gesteld vanwege defecten aan versnellingsbakken en hoofdassen. Een poging om de technische problemen te verhelpen leidde tot niets: De transmissie van de SU-76 had een fundamentele ontwerpfout, namelijk twee motoren die een gemeenschappelijke as aandreven. In de naoorlogse periode was de SU-76M tot begin jaren vijftig in dienst bij het Sovjet-leger en nog langer in een aantal communistische landen.