De pantserwagen AEC Mk.II is een zware pantserwagen ontwikkeld door de Britse firma AEC te Southall. Op basis van opgedane  ervaring tegen het Duitse Afrika Korps, in Noord-Afrika, AEC begonnen aan het ontwerp voor de AEC armoured car.
AEC heeft geheel op eigen initiatief, zonder het Britse War Office te raadplegen, de AEC pantserwagen ontwikkeld. De opzet was om om zeg maar een tank op wielen te ontwikkelen. Vermoedelijk is het model voor deze pantserwagen al in 1940 ontwikkeld, in 1941 reed er al een prototype mee in de jaarlijkse militaire parade in Londen. Winston Churchill was onder de indruk en er volgde een order.
Het onderstel en de mechanische onderdelen van de pantserwagen werden afgeleid van de door AEC gebouwde medium artillery tractor "Matador". Ter info de Matador was een Britse 4x4 vrachtauto dat o.a. werd ingezet voor het voorttrekken van artillerie stukken, maar ook werd ingezet voor militaire transporten. Van de door AEC gebouwde armoured car zijn er vier versies gebouwd, de Mk.I tot en met de Mk.III en een AA, anti-aircraft uitvoering. De voorzijde van de Mk.II en Mk.III is iets aangepast en beschikken over een iets sterkere motor dan de Mk.I.
De Mk.I versie is bewapend met een 2 pdr (40 mm) kanon en voorzien van de koepel van de Britse Valentine tank. De Mk.II is uitgerust was met een 6 pounder (57 mm) antitankkanon. De Mk.III versie beschikte over het Amerikaanse M3 75 mm kanon.
De AEC armoured car werd tijdens WW II niet veel ingezet en was niet zo populair bij de Britten. Dit werd veroorzaakt door het hoge silhouet, waardoor het al gauw in het terrein opviel en kwetsbaar was. Ook was het besturen van deze pantserwagen een zware taak.
Voordelen had hij ook, de Mk.II en Mk.III beschikten beide over een krachtig kanon en de vierwiel aangedreven AEC kon met gemak off-road rijden en eventueel andere voertuigen los en of voorttrekken.
In Tunesië is de AEC armoured car in gebruik geweest bij de Royal Dragoons. In Italië heeft het 10th Indian Infantry Division de AEC Armoured Car gebruikt voor het begeleiden van militaire transporten. Naar verluidt zijn er tijdens WW II ook een aantal geleverd aan de Joegoslavische Partizanen. Na WW II verkreeg het Belgische leger 66 exemplaren die vanaf 1946 tot 1950 werden ingezet door de gepantserde verkenningsregimenten.
 

Er zijn diverse modellen geproduceerd, een beknopte opsomming:

1. AEC Mk.I, hoofdbewapening is een 2 pounder kanon, met de koepel van een Valentine tank.
2. AEC Mk.II, hoofdbewapening is een 6 pounder kanon.
3. AEC Mk.III, hoofdbewapening is een Amerikaanse M3 75 mm kanon.
4. AEC AA, hoofdbewapening is een Anti-Aircraft kanon, is niet in productie genomen.

De armoured car AEC is door Groot-Brittannië onder het Lend Lease Program niet geleverd aan andere Geallieerde bondgenoten.
Na de WW II zijn ze onder meer verkocht aan België en Libanon.
 

Foto 1. en 2. Deze Armoured Car AEC Mk.II is te zien in het Tank Museum in Bovington (GB). Deze AEC Mk.II verkeert in een goede staat, aangenomen mag worden dat het voertuig niet meer technisch operationeel is. Het is een van de drie laatste exemplaren die er van de Armoured Car AEC nog bestaan. Alleen het exemplaar van het Belgische Koninklijk Leger en Tank Museum is het enige exemplaar dat volledig operationeel is. Deze AEC Mk.II heeft het camouflage schema en de leger tekens (markings) van het tot het Britse leger behorende Divisional Signals (staf onderdeel) van de 10th Indian Infantry Division, zoals dat tijdens WW II in Italië in gebruik was bij hen.
De echte geschiedenis en gebruik van deze AEC Mk.II zijn bij mij onmbekend. De leger tekens (markings) op deze AEC Mk.II.
 

 

Tijdens WW II, behoorde India tot de landen van het Commonwealth en tot de landen die deel uitmaakten van het British Empire. Daartoe wat ook het 10th Indian Infantry Division, onderdeel van het British Army. Formeel is deze divisie in 1941 opgericht in Irak in Basra en maakte deel uit van het Sabine Force (Commonwealth legers in Irak) deze is samengevoegd met de Britse legeronderdelen in Irak en de nieuwe naam van deze gecombineerde legergroep was de Iraqforce. De Iraqforce was in de begin jaren van WW II actief in het Midden-Oosten, o.a. Iran en in Syrië. In 1942 word het 10th Indian Infantry Division verplaatst naar Libië en raakt betrokken bij de gevechten tegen het Duitse Afrika Korps. In 1943 vertrekt het naar Cyprus voor berg trainingen en snel daarna wordt het weer verplaatst naar Irak. In maart 1944 wordt de divisie toegevoegd aan het Britse 8th Army en vecht mee in Italië tegen de Duitsers. De divisie wordt voor zijn bijdrage in Italië meermaals onderscheiden en na WW II neemt het positie in bij Triest.
Het 10th Indian Divisional Signals is een staf onderdeel, zgn "divisional troop", van het Britse 10th Indian Infantry Division.
Het Royal Corps of Signals, verzorgde de manschappen voor de Divisional Signals, waarover alle Britse Infantry-, Armoured-, en Airborne Divisions beschikten. Detail; op 17 augustus 1942 werd het Canadese troepen schip, Princess Marguerite, getorpedeerd door de Duitse U-83, toen het op weg was met 1123 opvarenden (Britse militairen en Canadese bemanning) van Port Said naar Famagusta, Cyprus. Daarbij vielen in totaal 43 doden, allen ingedeeld bij het 10th Indian Infantry Division, waaronder ook soldaten van het Divisional Signals.