De geschiedenis van dit een kleine Brits militair rupsvoertuig start in 1934 met de Vickers Carrier. Vickers (Groot-Brittannië) ontwierp dit voertuig in 1934 en de productie werd in 1935 gestart. De eerste exemplaren waren soms uitgerust met een antitankgeweer, de .55 inch Boys ATR. Daarop verschenen vier verschillende varianten van de Vickers Carrier met eenieder een iets aangepaste opbouw: de Machine Gun Carrier, de Bren Gun Carrier, de Cavalery Carrier en de Scout Carrier.
 
In 1939 werd bedacht deze verschillende uitvoeringen te standaardiseren en de vier varianten te vervangen door een nieuw exemplaar dat bekend werd als de Universal Carrier c.q. Bren Gun Carrier. Deze Carriers waren gewoonlijk in gebruik voor transport van militairen en militaire benodigdheden, vaak bewapend met een .303 inch Bren Gun machine geweer, vandaar de veelgehoorde algemene benaming Bren Gun Carrier.
Deze Universal Carrier kende verschillende toepassingen, qua bewapening was dat een Bren Light Machine Gun, de Vickers Medium Machine Gun en een aangepaste variant de 3-inch mortar carrier. Daarnaast waren er Carriers die werden gebruikt voor patrouille en observatie, de Britse benaming voor deze rol, recce c.q. sqouting word veelal verkeerd naar het Nederlands vertaald. Bij de Britse Royal Artillery Regiments deden ze ook dienst als "signals vehicle", "gun tractor" en als "artillery observation post". Naast het transport van wapens werden ze ook ingezet voor troepen transport en als ambulance.
 
In al zijn varianten zijn er in totaal ruim 100.000 exemplaren gemaakt in Groot-Brittannië en daarbuiten. Het is het de meest gemaakte gepantserde voertuig in de militaire geschiedenis.Het voertuig is op grote schaal gemaakt en gebruikt in WW II en erna door vrijwel alle Geallieerden legers.
De sterk verbeterde Amerikaanse uitvoering, de T16, is na de oorlog ook door de Koninklijke Landmacht in gebruik genomen.
De huidige 'overlevende' Universal Carriers zijn vaak niet meer in geheel originele staat. Door een gebrek aan onderdelen, oa tracks, en het wegnemen van spatschermen, trek inrichtingen, opstapbeugels e.d. is het vaak lastig om aan te geven of het origineel een Mk. I of Mk.II was.
 

1.1 Verschillende uitvoeringen:
 

 
1.2 Export:

Groot-Brittannië heeft naast de Verenigde Staten ook militaire steun aan de Geallieerde bondgenoten geleverd, oa is de Universal Carrier geleverd aan de Belgische Prion Brigade, de Nederlandse Princes Irene Brigade en er zijn 2.656 stuks geleverd aan het Rode Leger van de Soviet Unie. Tevens zijn er 400 stuks Mortar Carriers No.1, Mk.I als militaire steun geleverd aan het Nationalistische Chinese Leger voor de strijd tegen de Japanse bezetters.
 

Een Mortar Carrier heeft als standaard bewapening een mortier inrichting, welke tijdens het transport op de achterkant van het voertuig is bevestigt. Standaard bevonden de vele mortier granaten zich in het compartiment achter de bestuurder. In totaal zijn er circa tien modellen of zoals je wilt varianten gemaakt met andere motoren en aangepaste opslag mogelijkheden voor de mortier granaten.
Zoals dat gaat in die tijd waren er meerdere type mortieren en diverse uitvoeringen van de Universal Carrier die zijn aangepast voor het transport van deze mortieren, bij het overzicht 2.1 staan de meest voorkomende uitvoeringen van de mortar carriers vermeld.
De Britse uitvoeringen zijn gebaseerd op de Universal Carrier Mk.I en Mk.II, de verschillen tussen de beide uitvoeringen staan vermeld in het overzicht 1.1 van de Universal Carriers. De Britse Universal Carriers Mk.I en Mk.II kennen een onderverdeling die word aangeduid met No.1 t/m No.3.
In het overzicht 1.1 staat tevens vermeld wat de belangrijkste verschillen tussen de No.1, 2 en 3 zijn, deze verschillen zijn echter niet echt groot en kan je simpel vertalen naar early, middle en late models van de Mk.I en Mk.II.
De Australische uitvoeringen zijn gebaseerd op de in Australië gebouwde LP1 en LP2 Carriers en zijn na verluid iets eerder in gebruik genomen dan de Britse mortar carriers, o.a. ingezet tegen het Duitse Afrika Korps in de woestijnen van Noord-Afrika.
 
De bemanning van de 3" Mortar Carrier bestaat uit vijf personen, inclusief de bestuurder en de man die de Brengun bediende.
De bewapening bestond naast de Brengun mitrailleur uit een 3" (inch) mortier. Het mortier, de reinigingsset en de olie kan werden tijdens transport aan de achterzijde bevestigd, zie foto 2.
De grond- c.q. fundatieplaat van het mortier werd bij de eerste modellen op de voorzijde van de Carrier bevestigd, bij latere modellen werd deze plaat aan de achterzijde bevestigd. Het mortier kon 360 graden rond zijn as op de bodemplaat worden verdraaid. Bij ingebruikname van het mortier kon deze in de carrier geplaatst en naast de Carrier worden geplaatst.
Deze uitvoering met de 3"mortier is in gebruik geweest bij het Britse en het Canadese leger. De Australische uitvoering van de 3" Mortar Carrier heeft dienst gedaan bij het leger van Australië en New Zealand. Tevens zijn er van deze laatste versie er 400 exemplaren als militaire steun geleverd aan het Nationalistische Chinese Leger.

Foto 1. en 2. Deze 3" Mortar Carrier was te zien tijdens het militairia evenement Wing & Wheels 2008 in Ursul. Aan de binnenzijde, achter de bestuurder staat op een plaatje vermeld "Ford Canada". Dit heeft betrekking op de motor, de carrier zelf is in Groot-Brittannië geproduceerd. Na verluid is deze Carrier in 1944 geproduceerd en is in privaat eigendom (België). Herkomst en geschiedenis van deze Mortar Carrier zijn onbekend. Op deze 3" Mortar Carrier zijn geen leger tekens (markings) aanwezig.
 

Foto 3. Deze 3" Mortar Carrier is in het Schweizerisches Militärmuseum in Full (Ch) te zien. Het voertuig Is voorzien van de markings van het Canadese leger. Dit voertuig, gebouwd in 1941, is afkomstig van een sloperij in de Ardennen, België. In 1983 aangekocht door het museum en daarna door het museum volledig  gerestaureerd. De leger tekens (markings) op deze 3" Mortar Carrier in Full.