De Panzerkampfwagen III, of kortweg Panzer III, is een medium tank die in grote aantallen is geproduceerd. De motor mechaniek was zeer betrouwbaar en zowel de bepantsering als de bewapening zijn voortdurend aangepast, zeg maar verzwaard. De reden hiertoe was dat de Panzer III aan het begin van de oorlog, tijdens de inval in Polen, ruim voldeed aan alle wensen. Maar gaandeweg in de oorlog tegen de Sovjet-Unie, kregen ze te maken met een voor toen geduchte tegen stander, de Russische T34 tank. De T34 bleek een maatje te groot voor de Panzer III, zowel de bepantsering als de bewapening waren te licht t.a.v. de vuurkracht en bewapening van de T34. Dit resulteerde in een andere inzet van Panzer III, globaal in de periode 1942-1943 werd de voornaamste taak het ondersteunen van de Panzer IV.
In eerste instantie is de Panzer III vanaf mei 1937 alleen geproduceerd bij Daimler-Benz. Al snel werd de productie opgevoerd en hiertoe werden de Panzer III ook geproduceerd bij: Daimler-Benz, Henschel, MAN, Alkett, Wegmann, MIAG, MNH en FAMO.
In augustus 1943 stopte de productie van de Panzer III, om ruimte te maken voor de productie van o.a. de zware Panter tanks.
 

Er bestaan 13 uitvoeringen van de Panzerkampfwagen III, te weten:
 

 

De PzKpfW III Ausf. N is van juni 1942 tot augustus 1943 gebouwd, met als basis het chassis van de PzKpfW III uitvoeringen J, L en M. Ook zijn er een aantal bestaande tanks van eerdere uitvoeringen aangepast en omgebouwd tot PzKpfW III Ausf. N
Van Ausf. N bestaan zo genoemde Early en Late models, de late models hebben op de koepel een luik uit een deel op een verhoogde ring, gelijkend aan die van de Pz. KpfW. IV. Early models hebben een luik dat bestaat uit twee delen of uit een deel die opzij openslaat en zonder verhoogde ring. De tank is bewapend met het korte 7,5 cm kanon, waarbij er geen plaats meer was voor de extra pantser plaat bij de bevestiging van het kanon. Dit nieuwe 7,5 cm kanon was geschikt om dicht bij ondersteuning te geven aan Panzer IV en Tiger tanks en ook aan de infanterie. Hiermee wijzigde de rol van de Panzer III aan het front, van aanvalstank naar een ondersteunende tank. Ondersteunend in de zin dat het zowel antitankgranaten als high explosieve granaten kon afvuren.
In augustus 1943 stopt de productie van deze laatste uitvoering van de Panzerkampfwagen III, welke in al zijn uitvoeringen een belangrijke rol heeft gespeeld in de eerste jaren van WW II.
 

Foto 2. t/m 5. Deze Panzerkampfwagen III Ausf. N (Sd.Kfz. 141/2), is te zien in het Tank Museum in Bovington (UK). Deze Panzer III behoorde tot dezelfde Duitse legereenheid, als de Tiger I die ook in het museum te zien is. Beide tanks zijn in 1943, in Tunesiëop het Duitse Afrika Korps veroverend en in Britse handen gekomen. In het Duitse Afrika Korps, behoorde het tot het 501st Schwere Panzer Abteilung, welke was uitgerust met o.a. Tiger I tanks. Het 501st Schwere Panzer Abteilung is op 26 februari 1943 ingedeeld bij het Duitse 10th Panzer Division, als de derde Panzer Abteilung van Panzer Regiment 7. Het tactical nummer op de toren van de tank is toen gewijzigd in 832. Het is in januari 1943 vanuit Italië per schip naar Bizerta in Tunesiëvervoerd. De 10th Panzer Division nam deel aan de aanvallen op Medenine op 6 mei 1943 en zette daarbij kleine aantallen tanks in tot aan de overgave van de 10th Panzer Division op 11 mei 1943. Zowel de Tiger I en de Panzer III zijn daarbij in Britse handen gekomen en vervolgens per schip naar Groot-Brittannië vervoerd. De Panzer III is door het Britse leger onderzocht en later deels opengemaakt om zo een beter zicht te hebben op de binnenzijde van de tank. Dit gebeurde op de Royal Military College of Science.
Deze Panzer III, Ausf. N, is nieuw gebouwd op het chassis dat oorspronkelijk was bedoeld voor een Panzer III, Ausf. L.
Ontbrekende zaken zijn onder anderen de tracks, de panzer schurtzen en aan de voorzijde het 7,92 mm MG 34 machine geweer. Toen de Panzer III in Britse handen viel, ontbraken de panzer schurtzen al, zie foto 5.
De Duitse leger tekens (markings) op deze Panzer III, Ausf. N in Bovington.
 

 

 

 

Het Deutsches Afrika Korps is een Duits expeditie leger, dat onder leiding stond van luitenant-generaal Erwin Rommel,
Het vertrok op 12 februari 1941 naar Noord-Afrika en verbleef daar tot de capitulatie op 13 mei 1943. Duitsland wilde de gehele Middellandse Zee onder controle hebben om zo een vrij transport van o.a. olie uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika te waarborgen.
De Italianen waren als bondgenoot van Duitsland als bezettingsmacht in Noord-Afrika, maar hun strijd tegen het Britse leger verliep niet succesvol. Het slecht moraal c.q. motivatie speelden de Italianen parten, Erwin Rommel is er met het DAK heen gegaan om de Britten, zonder de steun van de Italianen te verslaan. Aanvankelijk boekte Rommel de nodige successen, maar na herstel van het Amerikaanse leger na een eerste confrontatie met het DAK, keerden de kansen van Rommel. Ondanks het feit dat eind 1942 het 10. Panzer Division met onder andere Panzer III en Tiger I tanks, ter versterking van het DAK werden gestuurd naar Afrika. Het 10. Panzer Division heeft dus slechts zes maanden in Noord-Afrika meegevochten! Op 6 maart 1943 arriveerde het schwere Panzer-Abteilung 504, met vijfentwintig PzKpfw III tanks, twee Panzerbefehlswagen Tiger I tanks en achttien Tiger I tanks. Het s.Pz. Abt.504 heeft slechts zestig dagen meegevochten!
Uiteindelijk capituleerde het Duitse leger op 13 mei 1943. Circa 200.000 soldaten gaven zich over en Erwin Rommel was net op tijd teruggeroepen door Adolf Hitler naar Duitsland. Het Deutsches Afrika Korps is in augustus 1941 gereorganiseerd en werd vanaf toen aangeduid als "Panzergruppe Afrika". Rommel verkreeg nu ook de leiding over de Italiaanse troepen in Noord-Afrika.
Panzer IV tanks waren in gebruik bij: 21.Panzer Division, Panzer-Regiment 5 en bij 15.Panzer Division, Panzer- Regiment 8.
Tiger I tanks waren in gebruik bij: 10.Panzer-Division, Panzer-Regiment 7. = schwere.Panzer-Abteilung 501 (s.Pz.Abt.501)
Tiger I tanks waren in gebruik bij: schwere.Panzer-Abteilung 504 (s.Pz.Abt.504)

 

 

Foto 1, 6. en 7. Deze Panzerkampfwagen III Ausf. N (Sd.Kfz. 141/2), staat in het Auto en Techniek Museum in het Duitse Sinsheim. Het is een "late" model van de uitvoering N, het luik op de toren zit op een verhoogde ring met kijkgaten. Naast het korte 7,5 cm kanon, zijn er zes 'smoke pots' bevestigd op de koepel, het bereik hiervan is maximaal 45,7 meter. Wat ontbreekt op de koepel zijn de Panzer Schürzen aan beide zijkanten en op de koepel. De bevestigingspunten van de Schürzen zijn ook niet zichtbaar. Het kruis op de koepel, behoort daar origineel niet te zitten, op deze plaats behoort de unit marking (Bv R 12 of 314 etc.) te staan. Voor de oplettende kenner, aan de voorzijde ontbreken twee zaken. De verstevigde pantserplaat bij het boordgeschut en op de voorkant het extra pantser. De leger tekens (markings) op deze Panzer III tank in het Auto en Techniek Museum in het Duitse Sinsheim
 

 

De oorsprong van deze divisie van de Waffen SS gaat hand in hand samen met de opkomst van Adolf Hitler in 1924. Zijn partij de NSDAP kende een eigen orde dienst die eenvoudig gezegd in 1925 overging in zijn persoonlijke beveiliging groep, de Schutzstaffel (de SS).
In 1933 verkreeg Josef "Sepp" Dietrich de leiding over de Schutzstaffel (de SS) en zette een SS- organisatie op die onder andere bestond uit een Waffen SS en de SS Sonderkommando's. Kort samengevat, komt uit het SS Sonderkommando, de Leibstandarte Adolf Hitler voort. In 1938 werd het een gemotoriseerde infanterie- eenheid, die o.a. bij de inval van Polen was betrokken. In 1941 werd het omgevormd tot een divisie van de Waffen SS, die actief is aan het Oost Front. Inclusief Roemenië, Joegoslavië en Griekenland. In 1942 werd het vervolgens omgevormd tot een SS-Panzer-Grenadier-Division. Deze is dan tot met 1943 wisselend actief aan het Oost-Front en om zich te herstellen werd het een aantal keren terug getrokken. O.a. na de slag om Kursk word het verplaatst naar het West-Front en Italië. Na een kort verblijf in Italië, gaat het als het 1st SS Panzer Division "Leibstandarte Adolf Hitler" terug naar het Oost Front.
In mei-juni 1944 bevond het zich in België om op sterkte te komen. Als gevolg van de Geallieerde invasie werd het naar Normandië gestuurd en raakt betrokken bij de gevechten rond Caen. Juni 1944 D-Day, de divisie raakt betrokken bij de Britse operatie Goodwood om Caen in handen krijgen, succesvol weet de divisie de Britse aanval af te slaan.
Augustus 1944, de divisie neemt deel aan de Duitse aanval op de Geallieerden, in een poging de Geallieerden in Normandië terug te drijven richting de kust.
Deze aanval, die bekend staat als de strijd om de zak van Falaise bekend het einde van vrijwel een geheel Duits leger korps met veel doden, gewonden en krijgsgevangenen. Slecht kleine aantallen Duitsers wisten ternauwernood te ontkomen, via de corridor des doods nabij Mont Ormel. Eenheden van het Duitse leger die wisten te ontkomen uit de Falaise Pocket trokken zich snel terug richting Duitsland. Het werd wederom weer voorzien van materiaal en 'verse' troepen. Dit maal om mee te doen aan Operatie Wacht am Rhein, ook bekend als de Slag om de Ardennen. December 1944, neemt de divisie in de Ardennen deel aan operatie Wacht Am Rhein.
Deze aanval vanuit Luxemburg en de Eifel op de Geallieerden, luidt de eerste fase in van de Slag om de Ardennen.
Januari 1945 weten de geallieerden de Duitsers uit België en Luxemburg te drijven, de divisie verblijft dan kort in de Duitse Eifel.
In winter 1945 gaat de divisie naar het Oost Front terug om tegen de optrekken legers van de Russen in Hongarije te vechten.
Het is bij Boedapest in actie gekomen om een Russische inname van de stad te voorkomen. Na zware gevechten werd Boedapest opgegeven en het vertrekt men spoorslags naar Oostenrijk. De restanten van wat eens de trots was van de Duitse Waffen SS geeft zich grotendeels over aan het Amerikaanse leger in Oostenrijk. Echter, een deel van de divisie zit in de regio van Berlijn en tekent uit eindelijk de formele overgave bij de Britten.
Na de processen en de berechting door het Geallieerde tribunaal in Neurenberg, verliezen alle soldaten die dienst hebben gedaan bij de SS hun burgerrechten, waaronder hun pensioensrechten, wegens ernstige oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid.
Note: De echte fanatieke en geselecteerde SS'ers waren voor 1943 al lid bij de SS. Als gevolg van zware verliezen werd de drempel om bij de Waffen SS te komen aanzienlijk verlaagt en soms werd men vrijwillig- verplicht van de Wehrmacht over geplaatst naar de Waffen SS.
Ook waren er Duitsers die door de rechter waren veroordeeld en vervolgens als soldaat dienst moesten doen bij SS straf bataljons.
In de 1. SS Panzer Divisie zaten tankcommandanten die berucht waren wegens hun succes tegen Geallieerde tank divisies, echter de totale balans opmakende, verdient deze divisie zowel uit militair-strategisch punt als uit oogpunt van oorlogsmisdaden geen begrip of sympathie.