De "Loyd-Carrier" is de grootste in Groot-Brittannië gebouwde carrier en een stuk groter dan de bekende Universal Carrier. Met een klein voordeel ten opzichte van de Universal Carrier, er kon een bij de Loyd Carrier een canvas huifzijl overheen geplaatst worden.
Het is van oorsprong ontwikkeld als een licht bepantserde, niet bewapende personnel carrier. Er kon eventueel extra bepantsering platen aangebracht worden, dit gebeurde in de praktijk veelal niet. Vanaf 1940 tot en met 1943 werd de Loyd Carrier gebruikt als personnel carrier voor de Britse infanterie. Vanaf 1943 werd het ook gebruikt voor het voorttrekken van lichte artillerie stukken, zoals het 6 pounder kanon en het 4.2 inch mortier kanon.
De "Loyd-Carrier" is ontworpen door de Britse ingenieur Vivian Loyd op basis van onderdelen welke afkomstig zijn van andere bestaande voertuigen. Zo is de motor, de versnellingsbak en de overbrenging afkomstig van de Fordson 15 cwt 4x2 vrachtwagen.
De tracks, loopwielen en de vering zijn overgenomen van de Britse Light Tank Vickers. Een opvallend detail van deze Loyd Carrier is dat het sturen door middel van stuurhandels gebeurd, die ervoor zorgen dat de tracks aan een zijde remmen.
Een nadeel van deze carrier was dat de motor achterin in het compartiment staat, hierdoor wordt de ruimte voor opslag en personeel beperkt. Zo moesten er twee carriers ingezet worden als het werd ingezet bij de lichte artillerie. Een carrier voor het vervoeren van de granaten en een carrier voor het trekken van de lichte artillerie en het vervoeren van de soldaten.
Eind 1939 deed het Britse leger testen met het voertuig en in eerste instantie werden ze gebouwd door het kleine bedrijf van Vivian Loyd.
De eerste order besloeg 200 exemplaren voor het Britse leger. Later zijn de Loyd Carriers gebouwd door meerdere grotere bedrijven zoals de Ford Motor Company en Wolseley Motors (13.000 exemplaren gezamenlijk) en Dennis Brothers Ltd, Aveling & Barford en Sentinel Waggon Works. In totaal werden er 26.000 exemplaren gebouwd door deze verschillende firma's.
Met een gewicht van 4,5 ton en een aandrijving door een Ford V8 benzinemotor van 85pk (64kW) had het voertuig een actieradius van 220 km en een topsnelheid van 48 km/u. De motor is achterin geplaatst, welke het aandrijfwiel aan de voorzijde aandrift middels een lange aandrijfas onder het voertuig.

In de loop van de oorlog zijn er verbeteringen aangebracht, hierdoor zijn er min of meer twee uitvoeringen de Mk. I en de Mk. II.
De verschillen tussen de Mk. I en Mk. II zijn niet echt groot. Om het verhaal toch volledig te maken voor de geïnteresseerden;
Bij de Mk. II werd de gepantserde opbouw extra verstevigd met extra steunen, tevens werden de remmen veranderd van Bendix naar Girling remmen. Veelal zijn de motoren bij de Mk. II en bij aangepaste Mk. I modellen niet de standaard Britse Ford 85bhp V-8 motoren, maar de betere Amerikaanse Fort V-8, 90pk motoren of de Canadese Ford V-8, 85pk motoren.
Op basis van inzet c.q. gebruik gaf het Britse War Department verschillende typeaanduidingen aan de Loyd Carrier.

1. (TPC) Tracked Personnel Carrier, de standaard personnel carrier voor de infanterie.
2. (CTT) Carrier Tracked Towing, voor het voortrekken van het 4.2 inch mortier kanon, de QF 2 en QF 6 pounder anti-tank kanonen en hun benodigde bemanning en munitie.
3. (CTCLM) Carrier Tracked Cable Layer Mechanical, een aangepaste carrier voor het uitrollen van communicatiekabels door het Britse 'Royal Signals Corps'.
4. (CTSC) Carrier Tracked Starting and Charging, een aangepaste carrier uitgerust met 30 volt en 12 volt generators, aangedreven door de motor, o.a. voor het laden van accu's. Werd ingezet als hulpvoertuig bij de armoured (tank) regiments voor het starten van motoren van tanks met startproblemen.

1.2 Verschillende uitvoeringen:
 

 

Voor zover bekend is, zijn alle circa 26000 exemplaren in gebruik geweest bij de Britse Royal Army en bij de legers van de landen van het Commonwealth. Tijdens de bevrijding van onder andere België en Nederland werden ze gebruikt door het Britse leger. In 1944 werd bij operatie Market Garden de Loyd Carrier gebruikt door het Britse anti-tank platoon,3rd Battalion, Irish Guards. Tijdens WW II heeft een onbekend aantal Loyd Carriers dienst gedaan bij de Belgische Piron Brigade en de Nederlandse Prinses Irene Brigade. Een support platoon van deze brigades beschikten bijvoorbeeld over drie Loyd Carriers en twee zes-ponders en enkele Loyd Carriers voor troepen transport. Na WW II hebben België, Denemarken en Nederland een aantal exemplaren overgenomen van de Britten.
Zover bekend heeft Nederland eind 1945,120 exemplaren overgenomen van de Britten. Er is door de Nederlandse regering om meer exemplaren gevraagd, maar onbekend is of deze ook zijn geleverd. Aan een dergelijke vraag door de Deense regering is niet voldaan.

 

Foto 1 en 2. Deze Bitse Loyd Carrier, uitgerust in het woestijn camouflage schema van het Britse 8th Army, staat in het Imperial War Museum in Duxford (GB). In deze uitvoering, als (CTT) Carrier Tracked Towing voor het 6 pounder kanon, werd hij vanaf 1943 ingezet door de Britten tegen het Duitse Afrika Korps in Noord-Afrika. Het Duitse Afrika Korps gaf zich in mei 1943 over aan de Geallieerde troepen in Noord-Afrika. Vervolgens is de uitvoering (CCT) tijdens WW II nog ingezet in Italië en West-Europa.
De herkomst en geschiedenis van het voertuig zijn mij onbekend, er zijn ook geen leger tekens (markings) aangebracht op dit voertuig. Zo te zien verkeert het wel in een goede staat van onderhoud en het is opgesteld in een diorama in een van de hallen van het museum, de Land Warfare Hall.